Wij zijn Danny, Carina, Charlie en Norah Plokhaar en wonen samen met Oudduitse Herder Eclair, haar dochter Rose en Turkse troel Loulou in Capelle aan den IJssel. Danny is vrachtwagenchauffeur en ik werk parttime bij een scheepvaart bedrijf en ik zorg voor de kinderen en de hondjes.
Mijn man is opgegroeid met Bouviers en ik ben opgegroeid met katten, mijn vader wilde echt geen hond in huis. Gelukkig waren er in mijn omgeving genoeg honden die ik mocht knuffelen en uitlaten. Op 21 jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste hond, Spike, een Amerikaanse Stafford van 15 weken, een jonge herplaatser. Een bijzonder lieve maar ook pittige reu, mijn schaduw. Toen Charlie geboren werd kreeg zij er gelijk een beschermengel bij, hij verloor haar geen seconde uit het oog. Op 9 jarige leeftijd ging hij over de regenboogbrug maar hij blijft altijd in mijn hart.
Na het overlijden van Spike kon ik niet wennen aan ‘de stilte’ in huis. Via het asiel kwamen we bij Bo, een langharige Duitse Herder kruising. Een compleet andere hond dan we gewend waren. Bo was 11 maanden, met 5 maanden zwervend aangetroffen en inmiddels 6 maanden in het asiel. Daar was een reden voor, Bo had namelijk zwaar HD, de ergste vorm die er was, links had ze bijna geen heupkom meer. Maar ze was zo ongelooflijk lief, volgde Charlie op de voet en luisterde als geen ander. Een bijzondere stabiele hond. Na behoorlijke twijfels van mijn kant hakten we de knoop toch door. Bo is bij ons komen wonen en draaide direct mee in het gezin alsof het zo hoorde. De liefde voor de langharige herder was een feit. Bo werd helaas maar 5 jaar, toen gaf haar achterlijf het op. Er was geen andere optie dan haar in te laten slapen. Ze had ons zoveel liefde en warmte gegeven dat het een vreselijke moeilijke beslissing was maar wel de meest vriendelijke voor haar. Een herder die niet meer kan herderen is niet eerlijk, zoals de dierenarts zei. Bo ging over de regenboogbrug maar vanwege haar jonge leeftijd en haar bijzondere karakter vind ik het nog steeds heel verdrietig.
Na het overlijden van Bo durfde ik niet weer te beginnen aan een Duitse Herder. Het HD verhaal, de ellende en pijn ervan had er behoorlijk ingehakt. Toen kwam Loulou op ons pad. Een klein hondje uit Turkije, zij had een tijdelijk plekje nodig. Dat tijdelijke ging snel over in permanent. Loulou was mishandeld en had in een klein tuintje geleefd, niets gewend dus. Wandelen was niet haar ding, door haar beperkte socialisatie bleef ze graag in haar eigen omgeving. Knuffelen en gekamd worden daarentegen vind ze super. Een echt lief hondje met haar beperkingen maar daar passen wij ons helemaal op aan.
Het wandelen was wel een gemis dus ik wilde graag een hond erbij die dat ook leuk vond. Een Duitse Herder durfde ik niet meer aan maar bleef toch trekken. Na een zoektocht op internet kwamen we uit op de Oudduitse Herder. Via een foto van een prachtige hond genaamd Diva kwamen wij uit bij Ellen & Peter van Vierbergen, van Oudduitse Herder kennel des Quatre Montagnes. Zij hebben 2 dames, Diva en haar dochter Amie. Veel contact via de mail en Facebook en al heel snel een kennismaking, een ontzettend warm welkom. Bij de eerste aanblik van Diva was ik verkocht en gelukkig manlief en de kinderen ook. Diva heeft dezelfde zachtaardige lieve blik als Bo. Na een heel gezellige middag, waar wij alles konden vragen wat we wilden en de kinderen speelden en knuffelden heerlijk met Diva en Amie, waren wij om. Aanvraag formulier ingevuld en het wachten begon. Er was namelijk een wachtlijst. Diva werd loops en werd gedekt door Angel of Wassenaer’s Eistibus Eros, een prachtige zwarte reu met een heel vriendelijk karakter. Diva bleek drachtig en er werden 3 prachtige pups geboren, Elu een zwart bruin reutje, Esprit een zwart bruin teefje en Eclair een zwart teefje. Op voorhand hadden wij aangegeven het liefst een zwart bruin teefje te krijgen maar het belangrijkste vonden wij het gevoel bij het hondje. We kregen het verlossende telefoontje, wij zaten erbij, wij kregen een pup, groot feest! Bij de eerste kennismaking viel het kleur verhaal helemaal weg, totaal niet belangrijk. Eclair was diegene die bij het eerste contact haar oogjes open deed, een lik over mijn neus gaf en Danny een heuse wolven serenade bracht. Het werd het zwarte teefje Eclair. Eclair was een ondeugende clown, altijd vrolijk en blij om je te zien. Inmiddels is ze een echte dame geworden, onze zwarte Parel! Het fokken van een nestje was altijd al een droom, begonnen bij Bo vanwege haar fantastische karakter maar toen geen optie vanwege haar zwakke gestel. Met Eclair hopen we die droom wel waar te maken. Eclair is inmiddels goed gekeurd voor het fokken, dit kan je lezen onder het kopje Eclair.
Nog een grote droom kwam uit toen Max bij ons kwam wonen. Een reu was eigenlijk niet mogelijk vanwege de loopsheid van Eclair en scheiden in ons huis is geen optie. De perfecte kans bood zich aan toen Inge van Velthuijsen van ODH Kennel of Ancient Wolfspirit een gastgezin zocht voor lieve Max. Ik kende Max al, een ontzettende leuke hond met een geweldig karakter en nog knap ook. Hij voelt zich inmiddels helemaal thuis en is dikke maatjes met ons allemaal. Max heeft 3 jaar bij ons gewoond en is een heerlijke volwassen beer geworden. Trotse papa van onze geweldige B-Buddy’s.
Door de testosteron in zijn volwassen lijf dacht hij dat de baas mocht zijn over de dames. Nou daar dacht onze moeder overste, de zwarte parel heel anders over. De situatie werd er voor zowel de dames als heer niet gezelliger op. Max woont nu weer in Friesland bij Inge en Ben en hun roedel. Daar zijn nog meer heren en die houden hem met alle 4 zijn heerlijke berenpoten op de grond. Vrouwtje erg verdrietig maar Max en de meiden weer happy, daar gaat het uiteindelijk om!